مصرف زیاد رسانه ها به فرزند شما آسیب می رساند!

در طول سالیان وظیفه درمانی من خیلی چیز ها تغیر نموده ، به خصوص یک چیز: تعداد اطفالیکه به حرف نمی آیند، توانایی حرف زدن به زبان خود، برقراری رابطه چشمی و یا واکنش به حرف دیگران را ندارند، به طور تکان‌دهنده ای افزایش یافته.

در جریان مصاحبه سوابق بیمار با والدین یک چیز واضح میشود که اغلب اطفال حدوداً از یک سالگی شروع به استفاده رسانه ها میکنند – حتی تا چندین ساعت در روز و برای چندین سال. والدین اما زمانی شروع به تشویش میکنند که طفل حتی در سه ساله گی هم به حرف نمی آید، توانایی حرف زدن به زبان خودرا را ندارد و مشکلات رفتاری قابل توجه ای را از خود بروز می دهد.

در دوران ارزشمند اوایل کودکی، کودکان نیاز به تعامل با یک تو و کشف جهان دارند. این در حالی است که وسایل الکترونیکی مانع این میشوند! اختلالات رشد زبان اغلب پیامد می باشد، زیرا تلفن های همراه، تبلت و تلویزیون نه جایگزین مناسبی برای یک شریک ارتباطی هستند و نه یک مدرسه زبان آلمانی.

از آنجایی که بسیاری از والدین نمی دانند که افزایش مصرف رسانه ها برای کودکان مضر است، از این فرصت استفاده می کنم تا در مورد اثرات منفی افزایش مصرف رسانه ها روشنگری و اطلاع رسانی کنم.

لطفا مقاله زیر را تا انتها بخوانید:

اهداف گفتار درمانی برای کودکان خردسال

در جریان درمان، قصد من این است که یک محیط یادگیری بسیار مشخص و ملموس ایجاد کنم که ارتباط مستقیمی با زندگی روزمره کودک ایجاد کند، به طوری که کودکان یاد بگیرند که جهان را به صورت فیزیکی درک کنند و نه از طریق رسانه. ایده های بازی، عکس ها و نمونه هایی از کارهای روزمره« گفتار درمانی»  من با کودکان را می توانید اینجا مشاهده کنید.

هدف اصلی کار گفتار درمانی، تماس چشمی است: روبه‌رو شدن کودک شما با یک تو است که کودک شما با او حرف می زند و این تو هم با کودک رابطه زبانی برقرار میکند. کودک و شریک ارتباطی رابطه دارند، به یکدیگر مراجعه می کنند و یک چیز سوم مشترک دارند، به عنوان مثال شیئی که در مورد آن صحبت می کنند این اساس هر ارتباط و کار گفتار درمانی است.  علاوه بر این، گفتار درمانی به طور دقیق در پی رشد دانش روزمره، دانش جهانی، دایره لغات و طول گفتار کودکان در جریان بازی می باشد. زیرا فعالیت های روزمره کودکان، مانند خرید لباس یا کفش، در دنیای امروز اغلب با «کشیدن روی تلفن همراه» یا با کلیک ماوس انجام میشود و نه با حضور فیزیکی در یک فروشگاه.

شاید وقتی من به پیشرفت دنیای دیجیتال نگاه می‌کنم، تفکر من واقعاً معاصر و بروز شده نباشد، اما من مطمئناً فواید دیجیتال سازی را درک میکنم. اما من از تأثیر و خطرات آن بر رشد زبانی و رفتار اجتماعی کودکان نیز آگاه هستم، هر روز آن را تجربه می کنم. تجربه من به 10 سال کار در گفتار درمانی با کودکان برمی گردد، بنابراین به مطالعات علمی اشاره نمی کنم بلکه به تجربه روزانه خود اشاره می کنم. اغلب تصور زندگی روزمره در کودکان بدون رسانه غیرممکن است. کودکان ساعت های بسیار زیادی را در مقابل نمایشگرهای مختلف سپری میکنند.

نظر به تجربه من علائمی که کودکان با افزایش مصرف رسانه نشان می دهند این موارد اند:

کودکان..
– تماس چشمی برقرار نمیکنند.
– هیچ علاقه ای به شما نشان نمی دهند.
– وقتی مورد خطاب قرار میگردند یا اسم شان صدا زده میشود هیچ پاسخی نمی دهند.
– اغلب طوری زندگی می کنند که انگار در دنیای خودشان هستند.
– زبان بخصوص خود را توسعه می دهند که برای شریک ارتباطی کاملاً نامفهوم است یا بخش های از فیلم ها را بازگو می کنند که محتوای آن را نه خودشان نمی فهمند و  نه در قالب گفتگو می گنجد.- همچنین وابستگی های را نشان می دهند، بطوریکه بدون رسانه ها دیگر نمی توانند کار کنند.
– مشکلات رفتاری فوری و ثانویه را نشان می دهند. دلیل اش هم این است که وقتی کودکان نتوانند خود را درک کنند، نیازهای خود را بیان کنند و زبان را بفهمند، طبیعتاً زیر فشاری ناشی از آن قرار میگیرند.

زبان یعنی ارتباط! و ارتباط، همانطور که در بالا ذکر شد، همیشه از یک من به یک تو هدایت می شود و به یک سومی مشترک، یک محتوای مشترک اشاره دارد. لوازم الکترونیکی مصرفی با ما و فرزندانمان صحبت نمی کنند، آنها فقط دهان فرزندان ما را می بندند!بیانیه زیر توسط استیو جابز، بنیانگذار اپل و مخترع تبلت، در پاسخ به سوال نیویورک تایمز باید ما را به فکر فرو برد.

وقتی نیویورک تایمز از او پرسید، «… بچه‌های شما باید آیپد را دوست داشته باشند، درست است؟» او چنین باسخ داد:

درخواست من از همه والدین: دوز (زیاده روی) باعث ایجاد سم می شود

زمان تماشای وسایل رسانه ای و انترنتی اطفال نوپا و کودکان خود را محدود کنید یا در شرایط استثنایی به حداقل برسانید. روانشناسان توصیه می کنند که کودکان از 3 سالگی حداکثر تا 30 دقیقه از رسانه ها استفاده کنند. من شرایط اضطراری مانند بیماری یا استراحت پس از یک روز طولانی در محل کار، قطار طولانی یا ماشین سواری را درک می کنم. با این حال، تلفن همراه، تبلت، تلویزیون نباید به اسباب بازی و وسیله روزمره کودک نوپا و اطفال شما تبدیل شود یا حتی به مهد کودک دیجیتالی کودکان شما تبدیل شود!

فرزند شما چگونه قرار است رفتار ارتباطی را که با تماس چشمی تعیین می شود، کسب کند؟ مغز کودکی که در مرحله بلوغ است، اگر هیچ محرکی دریافت نکند، چگونه باید رشد کند؟ فرزند شما چگونه قرار است دانش عملی جهان را به دست آورد، چگونه باید دایره لغات خود را توسعه دهد، وقتی نمی تواند جهان را با دستان خود درک کند؟

بنابراین، درخواست من: زمان رسانه ای خود را در حضور فرزندتان و همچنین زمان رسانه ای فرزندتان را بررسی کنید و ببینید کجا می توانید آن را کاهش دهید و چگونه می توانید جایگزین های مناسب و معنادار برای کودک ایجاد کنید. لطفاً این اطلاعات را با ارائه دهندگان مراقبت از کودک و پدربزرگ و مادربزرگ خود نیز به اشتراک بگذارید. 

در اینجا پست های مرتبط به موضوع «مصرف رسانه در دوران کودکی»  را می توانید بخوانید:

•  سواد رسانه ای برای کودکان و نوجوانان (به آلمانی)
•  مصرف رسانه ای در کودکان: چه چیزی خوب است؟ چه چیزی به توسعه آسیب می زند؟ (به زبان آلمانی)
•  مصرف رسانه ای در کودکان: توصیه خوب با قانون 3-6-9-12 (به آلمانی)